کشورهایی که به امیرعبداللهیان تبریک نگفته اند

جایگاه وزیر امور خارجه متفاوت ازدیگر وزیران در درون کابینه است. وزیر خارجه عنصر موثر در سیاست بین الملل محسوب می شود. اینکه یک وزیر خارجه سفرهای متعدد در یک سال انجام می دهد، خود گواه آن است که چه وظیفه مهمی برعهده اوست تا کشورش را در جامعه جهانی نمایندگی کند. اهمیت جایگاه وزیر خارجه همچنین آنجا دانسته می شود که سخنان او مواضع رسمی یک کشور محسوب می شود.

با چنین اهمیتی که مقام وزارت امور خارجه دارد، اولین اقبال به او را می توان در تعداد «پیام تبریک» دانست که از سوی همتایانش ارسال می گردد. تعداد پیام ها گواهی است از وزن و جایگاهی که دیگر کشورها برای او و کشورش قائل هستند.

کشورهایی که به امیرعبداللهیان تبریک نگفته اند

نظر به اهمیتی که جایگاه وزیر خارجه از آن برخوردار است، جای شگفتی است که سه روز پس از تصدی وزارت امور خارجه توسط حسین امیرعبداللهیان (دهمین وزیرخارجه جمهوری اسلامی)، بر اساس داده های موجود در سایت وزارت امور خارجه ایران، تعداد اندکی از کشورهای جهان به او تبریک گفته اند. این کشورها از همسایگان عبارتند از ۱۱ کشور به شرح زیر:

پاکستان، ازبکستان، قزاقستان، آذربایجان، ارمنستان، روسیه، ترکیه، عراق، کویت، قطر، و عمان. از همسایگان دولت افغانستان به دلیل فروپاشی و بحرین و عربستان به دلیل قطع رابطه تبریک نگفته اند. از امارات، شیخ محمد حاکم دبی در دیدار با امیرعبداللهیان در حاشیه اجلاس بغداد به او تبریک گفته است. (اما، وزیر خارجه امارات نه). از کشورهای غیرهمسایه، ۷ کشور تبریک گفته اند که عبارتند از: سوریه، لبنان، تاجیکستان، چین، سریلانکا، یونان و نیکاراگوئه. (این آمارشاید اندکی طی روزهای آتی تغییر کنند)

به این ترتیب، از ۵۰ کشور اروپایی، جز یونان، روسیه، آذربایجان،  47 کشور (از جمله ۲۶ کشور از ۲۷ عضو اتحادیه اروپا به استثنای یونان) به امیرعبداللهیان تبریک نگفته اند. این بدان معناست که حتی کشوری مانند کرواسی و بوسنی و هرزگوین که ایران در جنگ داخلی به آن ها کمک بسزایی کرده بود، نیز به امیرعبداللهیان تبریک نگفته اند. به بیان دیگر از کشورهای اروپایی طرف مذاکره در برجام، کشورهای آلمان، فرانسه و بریتانیا به او تبریک نگفته اند.

کشورهای اسلامی، عربی، آسیایی، آفریقایی و امریکایی

اگر بخواهیم اقبال اندک در پیام های تبریکی که برای امیرعبداللهیان را از زاویه دیگر بررسی کنیم، در مییابیم که از ۲۲ کشور عربی فقط ۷ کشور (عراق، کویت، قطر، عمان، امارات، سوریه و لبنان) تبریک گفته اند.

از ۴۸ کشور آسیایی تنها ۱۶ کشور و از ۵۶ کشور مسلمان عضو سازمان همکاری اسلامی تنها ۱۳ کشور (پاکستان، ازبکستان، قزاقستان، آذربایجان، ترکیه، عراق، کویت، قطر، عمان، امارات، سوریه، لبنان و تاجیکستان) به او تبریک گفته اند. این یعنی کشورهای آسیایی مهم مانند هند، و مسلمان مانند مالزی و اندونزی به امیرعبداللهیان تبریک نگفته اند.

از زاویه دیگر، قابل توجه است که از ۵۴ کشور آفریقایی مطلقا هیچ کشوری به او تبریک نگفته اند. افزون بر اینکه از کشورهای آمریکایی جنوبی تنها نیکاراگوئه پیام تبریک فرستاده است.  باتوجه به روابطی که دردهه گذشته با ونزوئلا برقرار شده بود، اینکه وزیر خارجه ونزوئلا پیام تبریک نفرستاده شگفت انگیز است.

نتیجه:

پس از انقلاب اسلامی که رابطه ایران با مجموعه کشورهای غرب دچارتنش شد، جمهوری اسلامی سه حوزه جدید را برای توسعه مناسبات سیاسی – اقتصادی خود معرفی کرد. این حوزه های جدید عبارتند از کشورهای مسلمان (از جمله کشورهای عربی)، قاره آفریقا و جنبش عدم تعهد. به شرحی که در تعداد پیام های تبریک برای امیرعبداللهیان ارسال شده و با توجه به مشارکت نازل میهمانان خارجی (مراجعه شود به یادداشت: «حاضران و غائبان مراسم تحلیف رییسی»)، می توان به این نتیجه رسید که جمهوری اسلامی درحوزه های یاد شده جایگاه خود را از دست داده است. به عبارت دیگر جمهوری اسلامی یکی از مولفه های اصلی قدرت خود را که عبارت است از داشتن دوستان و شریکان بین المللی تا اندازه قابل توجهی از دست داده است.

  تاریخ انتشار: ۳۱ اوت ۲۰۲۱ / زیتون